Przesilenie zimowe 21 grudnia 2013 o godzinie 18:11 czasu polskiego.
Najdłuższa noc w roku, czas przesilenia zimowego, solstycjum, astrologicznie postrzegane jest jako
wejście Słońca do znaku Koziorożca. Ten czas dopełnienia mroku,
zwycięstwa światła na ciemnością, śmierci i odrodzenia Słońca lubię na
własny użytek świętować jako Sol Invictus – starożytne święto
niezwyciężonego Słońca. Historycznie jest to niepoprawne, gdyż większość
starożytnych kultur, w tym Rzymianie od których pochodzi ta nazwa,
świętowali Sol Invictus 25 grudnia. Idea jednak była ta sama, a różnica w
dacie wynikała jedynie z odmiennych sposobów obliczania momentu
przesilenia niż te które obecnie stosujemy. 25 grudnia to przybliżony
czas kiedy punkt wschodu słońca zaczyna się przesuwać ku południu, po
półrocznej podróży ku północy. Dziś wiemy, że najkrótszy dzień ma
miejsce chwilę wcześniej, zazwyczaj 21 grudnia, a w tym roku dokładny
moment przesilenia będzie miał miejsce o 18.11 polskiego czasu.
Żyjemy w wyjątkowych czasach, kiedy moment przesilenia jest
jednocześnie momentem kiedy Słońce ustawia się (z perspektywy Ziemi) w
jednej linii z Centrum naszej Galaktyki, które znajduje się po środku
Drogi Mlecznej! Pisałam o tym już rok temu, jako o wyjątkowym zjawisku
przebijającym najśmielsze fantazje jakie snuli zwolennicy przełomu
21.12.12 opowiadając o ustawiających się w jednej linii planetach itp.
zjawiskach. Wystarczy powiedzieć, że taka możliwość by Słońce mogło się
ustawić w jednej linii z centrum galaktyki przydarza się raz na ok. 60
mln lat, by zrozumieć skąd ta wyjątkowość. Przy czym to
